Steeds meer hoor ik mensen beweren dat honden niet in een roedel leven, dat rangorde niet bestaat en dat dominantie een vies woord is.
Nu vraag ik me af of deze mensen daar echt van overtuigd zijn, of dat ze gewoon mee roepen met de meute, want de mening van het individu wordt sterk bepaald door de mening van de groep, omdat mensen nu eenmaal sociale dieren zijn. . Het zou natuurlijk ook kunnen dat ze deze "nieuwe" opinie aanhangen omdat ze op deze manier een geldig excuus hebben gevonden om anderen in een slecht daglicht te stellen.
Steeds weer wordt mij gevraagd wat mijn mening hier nu over is. Of mijn mening er nu zo veel toe doet, weet ik niet. Maar omdat de vraag steeds terug komt wil ik hier toch even enkele punten op een rijtje zetten.
Allereerst wil ik even kwijt dat ik me niet persoonlijk aangevallen voel wanneer mensen zeggen dat mensen die in de roedel geloven uit het stenen tijdperk komen. Simpelweg, omdat ik er zeker van ben dat ze het wel goed bedoelen, maar het op een foute manier interpreteren en uitleggen.
Hierna volgt een lange tekst, ik hoop dat u het kunt opbrengen hem even door te nemen. Het was mijn bedoeling duidelijk toe te lichten, ipv populaire quotes te lanceren.
Hoe zit dat nu bij de honden, die samenleven met de mensen?
Leven onze honden nu wel of niet in een roedel?
Honden leven graag in een groep, of je die nu een familie of een roedel wil noemen, wat doet dat er toe? Uiteraard zijn er honden die liever alleen gelaten worden, ook bij mensen komt dit voor, dat noemen we eenzaten. Maar door de band genomen leven zowel mensen als honden graag onder soortgenoten.
Daarbovenop, leven de meeste mensen graag in gezelschap van honden en zoeken de meeste honden het gezelschap van mensen op.
Feit is dat ze een hechte band met elkaar ontwikkelen, rekening met elkaar houden, voor elkaar zorgen en elkaar bijstaan, wat je ook terug ziet in een mensenfamilie of een hondenroedel. Dus : what's in a name ?
Wat mij betreft mag iedereen het noemen zoals hij zelf wil, als de manier van samenleven maar voldoet aan de behoeften van de leden van de groep, is het voor mij al lang goed.
Bestaat rangorde nu wel of niet?
Zowel mensen en honden leven in groep. De groep maakt dat we verder komen in het leven en de groep zal sterker zijn als de individuen in de groep sterker zijn. In elke groep heb je ook verschillende karakters nodig met verschillende talenten . Je hebt groepsleden nodig die initiatieven nemen, die opkomen voor de zwakkeren, die beslissingen nemen en de anderen kunnen overtuigen om mee te doen, of juist iets niet te doen. Zij nemen de leiding in de groep. dit zijn dus de leiders, zij nemen beslissingen, maar zijn ook verantwoordelijk voor het welzijn van de hele groep.
Maar uiteraard heb je ook leden nodig die de leiders volgen, ondersteunend werken, taken volbrengen die de leiders hen hebben toevertrouwd (meestal omdat ze zo goed zijn in die taken). De volgers zijn in een groep minstens even belangrijk. Zonder volgers zouden er immers geen leiders kunnen zijn. en zonder leiders en volgers zou de groep niet verder komen, maar stilstaan.
Honden worden tegenwoordig opgenomen in onze mensenwereld. Maar dit maakt hen natuurlijk nog geen mensen. Ze hebben toch een andere manier van communiceren en een iets andere kijk op de wereld dan de volwassen mens. Zelf ben ik eerder geneigd om ze te vergelijken met kinderen van een jaar of twee. Honden zijn ongeveer even slim als kinderen van twee jaar. Wat behoorlijk slim is, maar zeker niet even slim als een volwassen mens. Ze kunnen ook communiceren, maar niet overleggen, bespreken enz..zoals wij volwassen mensen doen. Ze tonen vooral wat ze voelen, veel meer dan wat ze denken. Ze zijn daar op natuurlijke wijze veel duidelijker in. Ze kunnen ook minder liegen, bedriegen en achterbaks doen, toch?
Honden moeten van de mensen leren hoe zich te gedragen in onze hectische maatschappij. In veel gevallen mogen ze niet zelf beslissen wat te doen, maar zal de mens voor hen beslissen. De mens houdt de hond bijvoorbeeld aan de lijn, zodat de hond niet voor overlast zorgt en zelf geen gevaar loopt.
Neemt de mens hier dan de leiding? Uiteraard !
Het is veelal ook de mens die beslist wanneer de hond eet, wat hij eet, wanneer ze samen gaan wandelen, of de hond wel dan niet mee kan.
De hond weet in veel gevallen zelfs niet waar ze naartoe rijden met de auto, en hij aanvaard dit. Is de hond dan volgzaam? Uiteraard!
Mensen die niet de leiding nemen in de relatie met hun hond, laten die hond duidelijk in de steek. Zij zorgen er voor dat de hond nodeloos veel stress ervaart. Het is de plicht van de mens om te zorgen dat zijn hond welopgevoed is, dat hij kan omgaan met de regels die gelden, met de beperkingen die hem opgelegd worden. De mens staat in voor de gezondheid, de veiligheid en het welbehagen van zijn hond. Doet de mens dat niet dan schiet hij te kort in de relatie die hij heeft met zijn hond. Maar diegenen die de beslissingen nemen, ongeacht of de hond het wil (of wil elke hond zijn inentingen krijgen dan? ) die nemen wel de leiding. Zij zijn dus dominant op dat moment.
Ik weet het, dominant is nu een heel vies woord. Maar dit komt enkel omdat mensen een heel vertekend beeld hebben gekregen bij de betekenis van dit woord. Op een bepaald moment werd in de hondenwereld immers verkondigd dat je enkel dominant kon zijn als je de hond genoeg commandeerde, tegen hem riep, aan de slipketting trok, enz... , maar roepen, tieren, onderdrukken is geen dominantie, dat is agressie. Door het woord dominantie te gebruiken in deze context is de betekenis van het woord uiteindelijk veranderd in de beleving van de mens.
Daarom gebruik ik nu het woord leider en volger. Hopelijk zullen deze woorden gebruikt worden zoals ze bedoeld zijn.
Leider staat voor een individu die zijn verantwoordelijkheid opneemt, zijn volgers nooit de schuld in de schoenen schuift. Een leider is iemand die opkomt voor het welzijn van de groep en van elk individu waar hij verantwoordelijk voor is. Hij stelt zichzelf ten dienste van de groep en zal er alles aan doen om stabiliteit te krijgen.
De leider geeft de volger wat hij nodig heeft, daarom niet zozeer wat de volger wil. Het kan dus zo zijn dat de leider een beslissing neemt voor de volger, waar de volger het zelf niet mee eens is. Zoals bijvoorbeeld wanneer de hond los WIL zijn, maar dat de leider hem aan de lijn houdt omdat dit is wat de hond NODIG heeft, voor zijn eigen veiligheid. Net zoals een kind graag laat WIL opblijven, maar toch naar bed moet omdat het de rust NODIG heeft.
Ik heb het gevoel dat steeds meer mensen liever niet de leiding nemen in de relatie met hun hond. Zij willen vooral geen verantwoordelijkheden, maar wel de pleziertjes. Zij willen dus duidelijk de volger zijn en laten de hond de leiding nemen. Logisch, want ons leven vergt al zoveel van ons, dan willen we uiteraard alleen maar genieten wanneer we samen zijn met onze geliefde hond.
Maar maken we het de hond dan niet onoverkomelijk moeilijk? Hoe kan een hond nu de juiste beslissingen nemen voor de hele groep in onze ingewikkelde maatschappij?
Laat honden alles zelf beslissen en ze willen midden in de tuin gelaten worden, zij zullen beslissen wie wel en niet welkom is in hun huis, ze verjagen elke hond die op hun territorium durft te komen, ze mogen zelf beslissen waar ze plassen, dus ook tegen je nieuwe bankstel. Ze eisen het alleenrecht op over hun baas en hun voederkom en bijten naar iedereen die dichterbij komt. Uiteraard gaat de hond de problemen dan op een hondse manier oplossen.
Wil je de leiding niet nemen over je hond, omdat je dat zielig, niet modern genoeg of te lastig vindt? Aanvaard dan ook de gevolgen wanneer je hond de beslissingen gaat nemen. Wordt geen Jackell and Hyde, door de ene moment te smelten wanneer de hond je aandacht op eist en het volgende moment door je dak te gaan omdat hij je lastig valt. Geef je hond duidelijkheid over wat wel en niet kan, neem de leiding.
Steeds meer worden honden afgemaakt omdat ze agressie vertonen, onder het mom van "hij heeft iets in zijn hoofd", dus hij is niet te redden.
NEEN mensen, als het fout gaat met de hond dan ligt dit niet aan de hond. Dan ligt dit aan de mens. Aan de mens die zijn verantwoordelijkheden ontloopt en het vertikt om een goede leider te zijn. Een goede leider aanvaard de agressie van een hond niet zomaar. Hij zal de hond begrijpen en weten wat de hond nodig heeft om terug stabiel te worden. Een leider kan een hond overtuigen dat agressie, angst of ongewenst gedrag niet langer nodig is.
Kan snoep en training een goede leider vervangen?
Je hond menselijke trucjes leren doe je uiteraard het gemakkelijkst met snoepjes (als je hond voergericht is althans). Daar is zeker niets mis mee, zeker niet wanneer de hond het ook leuk vindt om trucjes te leren zoals zit, volg, voet, plaats, enz...
Het kan ook heel handig zijn, wanneer de hond onze mensentaal verstaat. Maar is het niet even belangrijk dat wij ook de taal van de hond verstaan? Is het ook niet belangrijk dat we beseffen dat de hond veel meer gevoelens heeft dan honger en genot via zijn smaakpapillen?
Zijn die menselijke trucjes het allerbelangrijkste? Is het belangrijk dat een hond weet dat ZIT betekent dat hij zijn kont op de grond moet duwen en dat hij dat moet doen wanneer jij dat vraagt in een restaurant ? Is het iets wat in de natuur ligt van de hond? Leren honden elkaar trucjes, hoor je de ene hond tegen de andere zeggen 'ZIT', en als de ander zijn kontje laat zakken "Goed zo, hier heb je een snoepje!" ?
Of is het belangrijk dat je hond zich lekker in zijn vel voelt en zich vanzelf rustig neerlegt op een vreemde plaats? Is het eender hoe belangrijk dat een hond gaat zitten op commando, ook als hij dat dan piepent doet omdat hij geen rust binnenin kan vinden? Of is het belangrijker dat de hond zich lekker voelt, daardoor niet hoeft te piepen, maar misschien rustig zal staan, liggen of zitten ? Van mij mag een hond kiezen of hij zit, ligt of staat. Maar ik zal er wel alles aan doen , zodat hij zich rustig, en veilig zal voelen en daardoor geen overlast geeft voor de omgeving. Wel, dit is wat ik bedoel met leiding nemen. hem omkopen met snoepjes om even een trucje te laten zien is dit duidelijk niet.
Even een voorbeeldje uit de mensenwereld ter vergelijking.
Stel dat vier broers een restaurant willen openen, ze hebben elk evenveel aandelen en evenveel rechten in het restaurant. Dat is uiteraard heel mooi, maar is dat ook werkbaar? Uiteraard !
Maar je kan niet alle vier de broers dezelfde taken geven, en dezelfde verantwoordelijkheden en beslissingsrecht over alles. Indien ze allen over elk onderdeel mochten beslissen zou het restaurant zelfs niet kunnen openen. Ze zouden immers geen beslissingen kunnen nemen over simpele dingen, laat staan over belangrijke zaken.
Wat zou er gebeuren als ze elk een verschillende smaak zouden hebben en elk een ander kleur servies wilden aanschaffen ? Wat als ze telkens met zijn vieren hun fiat moesten geven bij de aankoop van uien, bier, servetten, enz...
Inderdaad, door ze allemaal dezelfde rechten, en dus ook plichten, te geven zou er een gelijkheid in rang ontstaan, maar is dit in het voordeel van de nieuwe zaak?
Laten we deze broers nu eens elk verantwoordelijk maken voor één onderdeel in de zaak. Dus eentje staat in voor de zaal , eentje voor de wijnkelder, eentje voor de keuken en eentje voor het personeel en de financiën. uiteraard zetten we dan de kok in de keuken en de accountant achter de computer.
De kans op slagen wordt al veel groter. Nog beter zal het gaan wanneer één persoon het laatste woord heeft en de algemene manager zal worden. Hij kan dan de knoop doorhakken wanneer dit nodig is. Nogmaals, we zetten dus elke broer op een plaats waar hij het talent voor heeft en waar hij zich lekker voelt. Hij beslist voor zijn eigen afdeling en zal bij overlappende belangen van de verschillende afdelingen ten rade gaan bij diegene die alles coördineert, de manager.
Lijkt dit je een restaurant met kans op slagen, waar iedereen zich lekker voelt en het beste uit zichzelf kan halen? Mij wel. Nochtans hier heb je leiders en volgers. DE chef-kok heeft de leiding over de rest van de koks, maar hij moet zelf ook verantwoording afleggen bij de manager, want die zorgt er voor dat ALLE afdelingen het goed kunnen doen.
Ikzelf sta er op dat mijn honden naast me lopen , zonder aan de lijn te trekken. Ik zal beslissen wanneer we ergens binnen gaan, wanneer de honden in de auto moeten wachten, enz... Ik kan immers beter beslissen over wat goed is in onze mensenwereld.
Maar ik, als goede leider zal mijn hond wel volgen wanneer ik hem gevraagd heb een spoor te volgen bij het praktijk-speuren. Mijn hond is immers veel beter in het opsporen en volgen van het spoor dat een mens achterliet.
Even duidelijk samenvatten
- Ja , ik geloof dat honden gemaakt zijn om in groepen te leven, net zoals mensen dat in hun genen hebben zitten (uitzonderingen komen natuurlijk voor).
- Hoe jullie die groep willen noemen, roedel, familie, of nog wat anders, het maakt me niets uit.
- Goede leiders bestaan gelukkig nog wel. Daardoor kunnen honden alle verantwoordelijkheden bij ons neerleggen en zijn ze er zeker van dat onder alle omstandigheden voor hen gezorgd wordt.
- Goede leiders gaan vriendelijk om met hun honden. het zijn geen tirannen of agressievelingen, integendeel. Ze zorgen voor rust, stabiliteit en veiligheid in de groep. Zij stellen de regels en de grenzen en zorgen er voor dat iedereen van de groep respectvol met elkaar omgaat.
- Leiders verdiepen zich in het wezen hond, geven hen de kans om hond te blijven en zijn niet enkel gefocust op gehoorzaamheid, beloning en affectie.
- Leiders houden rekening met de behoeften van de volgers en stellen de groep boven zichzelf.
Voila, ik heb gesproken :-)
Tot gauw,
hopelijk met een iets luchtiger onderwerp...
Hilde
