Ik ben net terug van vakantie. Volgens mij was dat heel verdiende rust, want ik heb het afgelopen jaar hard gewerkt. Maar Kato en Lola dachten daar duidelijk anders over, zij vonden het juist tijd voor wat extra uitdagingen in ons leven.
Zoals gebruikelijk in een echte roedel werden mijn twee teven samen loops. Dus een ruime week voor vertrek begonnen ze allebei rode sterretjes te verspreiden. Kijk eens hoe interessant ik nu wel ben, schenen ze te willen zeggen. Allebei trokken ze een flashy spetterspoor door het huis. Zo vlak voor de vakantie had ik het extra druk, met de laatste klanten, het inpakken, het regelen van opvang voor de rest van de dieren en het dweilen achter de dames aan.
Naarmate onze camper werd gevuld met alle vakantiebenodigdheden veranderden ook mijn twee teven van engeltjes naar echte duiveltjes. Ze hielden elkaar zo onopvallend mogelijk in het oog en wachtten tot ik even uit hun zicht was verdwenen om dan met veel lawaai in elkaars haren te kunnen vliegen. Want er moest natuurlijk wel uitgemaakt worden wie van de twee nu het meeste recht had op voortplanten, daarom moest nog meer bloed vloeien volgens hen. Even zag het er naar uit dat een tussenstop bij de dierenarts nodig zou zijn voor vertrek. Maar met het betere lapwerk kon dat nog net vermeden worden.
Vanaf dat moment kon ik de honden dus niet samen laten zonder zelf aanwezig te zijn. Ook hier kwam hun hondeninstinct immers naar boven. Met de superbitch (ik dus) in zicht was er geen twijfel mogelijk, alleen Hilde had recht op de leukste reuen, dus werd er niet gevochten. Maar eens de opperteef verdwenen was, lagen de kaarten uiteraard anders. Dan kwam hun ware aard, samen met hun nekharen, naar boven.
Daarom dus dat ik hen echt overal mee naartoe moest nemen. Wanneer ik even in de zwemvijver van de camping wilde duiken moest ik ze allebei vastbinden op een plek waar ik hen en zij mij goed konden zien. Niet alleen om vechten te voorkomen maar ook om welwillende reuen te kunnen opmerken . Tijdens de wandelingen door het Zwarte Woud liepen ze allebei, onder hun strak opstaande staarten, te knipogen naar eventuele mannelijke gegadigden.
De laatste nacht van onze vakantie hadden onze twee kleine sletjes het helemaal te moeilijk. Tegen alles wat los en vast zat werden hun kontjes aangedrukt. De natuur deed zijn werk, maar de mens stond de voortplanting duidelijk in de weg. Mijn man en ik hielden ons die nacht bezig met lichte aan en lichte uitknippen om hen zo to rust aan te manen.
En toen was het ochtend, tijd om terug naar huis te rijden, want onze vakantie zat er op . Mijn man zat de eerste kilometers met kleine oogjes achter het stuur en moest rond de middag even een kleine slaapstop inpassen wegens te weinig geslapen. De twee dames waren helemaal tot rust gekomen en sliepen de hele weg. Geen vuiltje meer aan de lucht, hun hormonen hadden het opgegeven.
Dus nu we hier terug thuis zijn, liggen de twee vriendinnen weer zalig tegen elkaar aan, ook wanneer ik niet in de buurt ben, ik hoef niet langer constant mijn status als leider waar te maken om een oorlog te voorkomen. Mijn vakantie kan dus NU beginnen !
Tot de volgende...
Hilde
